ЕСЕНБАЙ ДҮЙСЕНБАЙҰЛЫНЫҢ АҚЫНДЫҚ ШЕБЕРЛІГІ

Abstract

Ақындық дертті серік еткен Есенбай Дүйсенбайұлының алғашқы тырнақалды туындысы 1971 жылы «Бозала таң мен бозторғай» деген атпен жұқа кітапша болып шықты. Ақын туған жердің тұмса табиғатытың адамзат байқамайтын керемет келбетін, ондағы тіршілік әуенін, адамдар тағдырын, кейіпкерлер бейнесін тамсана жырлайды, тіпті кез-келген көрініске жан бітіреді. Кез-келген адам байқамайтын, байқаса да көзіне ілмейтін көріністер өлеңін оқыған жанныі көз алдына келеді. Ақын метафоралық бейнелер мен кейіптеудің шынайы мысалын мөлдіретіп көз алдымызға жайып салғандай болады. Талай дүрбелеңді басынан өткізген қазақтың қарапайым өзіне ұқсаған даланы көркем бояулармен әспеттеп, оның ой-қырларына дейін түрлі бояумен көркемдейді. Әсіресе, ақын шығармашылығындағы ерекше өзіндік өрнегі - бозторғай құс, бозала таң, бозжорға, бозала сулық, боз ат, бозбала, бозаң бел, бозшағыл, бозінген, бозжусан, бозқасқа, бозамық, боздәурен сияқты сөз ораламдарын қолданады.